Allemaal willen we de hemel
Boek 3 in leerjaar 2 is 'Allemaal willen we de hemel' van Els Beertent. Het boek heeft 498 pagina's. De verwerkingsopdracht die ik hierbij maak heb ik zelf bedacht. Wat ik namelijk ga doen, is een leesdagboek schrijven. Ik schrijf elke dag hoeveel pagina's ik heb gelezen, wat ik al weet en vind van het verhaal en wat ik nog verwacht te gaan lezen. Op die manier weet ik aan het einde nog goed wat ik wanneer dacht en denk ik dat ik aan het einde van het boek nog veel beter weet wat er allemaal gebeurd is.
Woensdag 21 januari 2015:
Ik heb vandaag gelezen tot pagina 121. Het verhaal gaat over oorlogstijd en wisselt elke keer tussen 1942 en 1945. De proloog (kwam ik pas later achter) speelt een hele tijd later pas af. Jef is overleden in Congo en Remi en Jeanne zijn opgegroeid en hebben kinderen.
De mensen die ik tot nu ken zijn:
Jef: De "held" tot nu toe. Hij was op het juiste moment op de juiste plek en kon wat mensen van het verzet redden. Hij heeft hiervoor een medaille gekregen. Jeff is 17 in 1942.
Renée: Zij is het zusje van Jef en had verkering met Ward in 1942. Zij was toen 16. In 1944 kom je erachter dat Ward kennelijk iets ergs heeft gedaan en er vandoor is gegaan.
Remi: De benjamin van de familie. In 1942 is hij 8. Hij zag Ward als zijn grootste vriend en mag niet weten waarom hij is weggegaan. Hij ontmoet Jeanne. Zij is 10 jaar en heeft "een miljoen sproeten" Hij wordt een beetje verliefd. Jeanne wordt boos als hij over Ward begint maar wilt niet zeggen waarom. Jeanne is de dochter van de vermoorde Theo en woont nu bij haar opa. Ik verwacht dat Ward Theo heeft verraden of vermoord.
Ward a.k.a. Martin Lenz: Hij is gevlucht naar Duitsland en heeft iedereen in de steek gelaten. Renée is daar heel verdrietig om. Hij is mee met zijn nieuwe "lief" Isa naar haar ouders. In het laatste hoofdstuk dat ik heb gelezen heb ik ontdekt dat Isa wist dat er iets mis was met Martin Lenz.
Ik weet nog niet precies wat ik kan verwachten van de volgende hoofdstukken.
Donderdag 22 januari 2015:
Ik heb vandaag gelezen tot pagina 200.
Ik heb gelezen dat Ward a.k.a Martin bijna overleden is tijdens bombardement en dat Isa daar echt dood is gegaan.
Remi fietst in 1945 elke week naar de opa van Jeanne, Gust en schaakt daar veel.
Ook hebben Jef en Ward in 1942 geschiedenisles gehad over de val van Stalingrad. Ze hebben daarbij te horen gekregen dat Rusland hun echte vijand is en dat ze eigenlijk gewoon moeten meevechten met het Duitse leger. Ward is dat echt van plan en Jef in eerste instantie ook. Jefs vader Sander wordt daarom heel boos.
Ik denk nu dat Ward in het Duitse leger gaat vechten en Jef dat niet mag. Ik denk dat dat de reden is dat iedereen boos is op hem.
Vrijdag 23 januari 2015
Ik heb vandaag 43 pagina's gelezen en ben dus op pagina 243. Ik heb net gelezen dat Ward in 1942 vertrekt en dat Jef met hem mee wilt. Jef wilde vertrekken in de nacht, maar Remi werd wakker en Jef durfde toch niet mee te gaan.
In 1945 kreeg Remi de trompet van Jef. Hij oefende heel hard en bleek een natuurtalent te zijn. Twee weken nadat Remi de trompet van Jef kreeg, zou Jef worden geëerd vanwege zijn 'heldendaad'. Hij had hier alleen totaal geen zin in en deed alsof hij ziek was. Kleine Remi wilde heel graag dat Jef beter zou zijn op zijn grote dag en bedacht een liedje voor hem. Jef vond dat heel lief van hem, maar wilde toch niet alle aandacht en bleef doen alsof hij ziek was. Er zou een Fanfare spelen voor Jef en ze besloten dat als Jef niet naar hun kon komen, zij wel naar Jef gingen. Jef werd uiteindelijk toch geëerd terwijl hij thuis was. Tijdens het spel van de Fanfare kwam het bericht dat Hitler dood was en was het één groot feest. Dat is het einde van deel 1.
Zaterdag 24 januari 2015
Deel 2 begint 2 jaar na de oorlog. Ik heb vandaag gelezen tot pagina 306. Ik heb gelezen dat Martin zichzelf heeft aangegeven, omdat hij heimwee had.
Renée heeft een nieuw 'lief': Emile. Ontmoet in de trein. Renée gaat namelijk elke week met de trein naar Brussel voor trompet les.
Gust had een hersenpropje gehad en is opgenomen in een tehuis. Zijn benen kunnen niet meer bewegen en hij kan niet meer praten. Remi gaat veel bij hem op bezoek en begrijpt enigszins wat Gust bedoelt met zijn "aa eu oo" dan speelt Remi een bepaald liedje. Helaas overlijdt Gust. Remi was erbij. Jef is gaan wonen bij zijn beste vriend Nicola uit de mijn en hij is opgeroepen om vragen te beantwoorden tijdens het proces van Ward.
Af en toe kwam er ook een hoofdstuk over hoe het voor Ward was om te strijden aan het oostfront.
Ik weet nog niet zo goed wat gaat komen, maar ik hoop dat Ward vrijgelaten wordt en dat hij en Renée weer verliefd worden op elkaar.
Zondag 25 januari 2015
Ik heb vandaag gelezen tot pagina 396.
Ik heb vooral veel gelezen over Ward. Hoe hij er, terwijl hij in Oostenrijk aan het vechten was, erachter kwam dat de Nazi's onmenselijk waren. Hij hoorde over vernietigingskampen en wilde terug.
Ook heb ik gelezen over het proces tegen de aanklacht van Ward. Hij werd er inderdaad van beschuldigd dat hij Theo had vermoord. Hij zegt dat dat niet zo is.
Ook zijn Renée en Emile nu verlooft. Ik weet nog niet of ze ook daadwerkelijk gaan trouwen, of dat Ward nog roet in het eten gaat gooien.
Ik verwacht nu dat Jef eigenlijk Theo vermoord heeft. Dat zou een goede verklaring zijn van waarom Jef geen zin had in die huldiging. Ward wilt hem niet verraden en juist omdat hij dat verteld heeft denk ik dat Jef Theo vermoordt heeft. Ik zou alleen totaal niet weten waarom.
Ook denk ik dat Jef homo is. Hij woont nu bij die mensen uit de mijn en ik denk dat hij verliefd is op Nicola.
Maandag 26 januari 2015
Ik heb het boek vandaag uitgelezen. In de laatste paar hoofdstukken heb ik vooral gelezen over Ward. Over zijn verhaal in 1943/1944. Als hij vlucht van het leger. Ook heb ik gelezen over de 'heldendaad' van Jef. Wat er nou werkelijk gebeurd was op die avond. Hij was inderdaad degene die Theo schoot. Ward moest dat eigenlijk doen. Hij was opgeroepen door de zwarte brigade tijdens zijn verlof om 5 mensen van het verzet te vermoorden. Toen hij Theo zag (zijn oom) schoot hij in de lucht om de mensen van het verzet te waarschuwen. Eerder op die dag had Jef gezegd dat hij mee wilde naar het oostfront en had Ward hem uitgelachen. Hij wist dat Ward iets belangrijks moest doen die avond en besloot hem te volgen. Toen Ward "mis schoot" greep Jef zijn kans om te bewijzen dat hij wél klaar was om in het leger te gaan. Hij wist alleen niet dat het Theo was die hij doodschoot. Later deed hij alsof hij degene was die de andere 4 verzetsmensen had gewaarschuwd met schoten in de lucht, maar dat hij helaas Theo niet had kunnen redden. Hij zei dat Ward degene was die Tho doodschoot. Dat was de reden dat Jef een medaille zou krijgen, maar daar geen zin in had. Toen zijn familie daarachter kwam waren ze woedend. Jef twijfelde of hij het tijdens het proces moest vertellen of niet. Tijdens het proces ging hij voor eigen rechter spelen en schoot Ward neer, zodat hij hem niet zou kunnen verraden. Totaal onverwacht. Jef was na zijn (niet zo zware) straf in een klooster in Congo gaan wonen. Ook heeft Renée het uit gemaakt met Emile. Ze gaat nu in Brussel studeren aan het conservatorium.
Er is niets meer gezegd over Jef en Nicola.
In de epiloog las is het vervolg van de proloog. De uitvaart van Jef. Iedereen vond het een mooi afscheid.
Mijn mening:
Ik vond het een interessant boek. Het is anders dan de meeste boeken die ik lees. Het was een tikkeltje langdradig, maar ik ben wel blij dat ik hem helemaal heb uitgelezen. Ik vond het leuk dat het boek was geschreven alsof het echt zich echt in de oorlog afspeelt. De woordkeus en de gebeurtenissen leken heel 'oud' Nederlands.
Ik weet niet zeker of ik het boek had uitgelezen als ik hem niet voor fictie had gelezen. Vooral het begin vond ik tegen het saaie aan, maar een combinatie van mijn nieuwsgierigheid naar hoe een boek eindigt en dat ik in mijn achterhoofd had dat ik dit boek op mijn fictieblog wilde, maakte dat ik het boek heb uitgelezen en dat ik blij ben dat ik dat gedaan heb.
Ik vond het een leuke opdracht om elke dag op te schrijven wat je gelezen hebt en wat je verwacht. Het was de bedoeling om een verwerkingsopdracht te plaatsen en ik heb het boek optimaal kunnen verwerken met deze opdracht. Ook heb ik aan het einde alles nog een keer doorgelezen en ik vond het leuk en grappig om te zien wat mijn voorspellingen waren.
Ik ben ook best trots op mezelf dat ik het elke dag heb volgehouden om een klein stukje te schrijven.
Kortom: leuk, maar een tikje langdradig boek. Ik ben blij dat ik hem heb uitgelezen en ik vond het een leuke opdracht.