Iedereen behalve jij
Mijn eerste boekverslag gaat over het boek: iedereen behalve jij.
De auteur is Katarina von Bredow
Emma is twintig, ze heeft net een huis gekocht en woont nu op haarzelf. Ze werkt in Café Miranda, ze kan daar prima rondkomen en vindt het nog leuk ook. Ze heeft een bijzondere band met Markus, ze kent hem al sinds ze allebei heel klein zijn en Markus is op zijn zachtst gezegd een beetje vreemd, maar dat is nou juist wat Emma zo fijn vindt, ook kan ze bij hem altijd terecht. Het lijkt allemaal heel leuk, maar dan wordt Emma plots ontzettend verliefd op Adrian, de vriend van Ellinor. Ellinor is de beste vriendin van Emma en verwarrend genoeg lijkt Adrian ook op Emma verliefd te zijn! Emma wordt gekweld door schuldgevoelens en Markus lijkt steeds onbereikbaarder te zijn. Net nu ze hem het hardst nodig heeft.
Als alles al erg genoeg lijkt komt Emma's broertje haar om hulp vraagt: hij is verzeilt geraakt in de drugshandel en heeft flinke schulden bij een van de bazen. Hij zit flink in de nesten! Hoe krijgt Emma dan haar leven weer op orde?
Emma is de hoofdpersoon. Ze is slim en aardig maar ze kan ook heel onzeker zijn. Adrian, Ellinor, Markus en het broertje van Emma zijn de bijpersonen.
Ik vind Emma bijzonder, omdat ze vaak keuzes maakt die erg moeilijk zijn.
Het raakte mij het meest dat het leven soms precies loopt hoe je niet wil dat het loopt en dat Emma precies dingen meemaakt die je net niet wil meemaken.
Ik vind het een heel doordacht einde en zo dat je niet halver wegen het boek al weet hoe het afloopt. Dat vind ik echt heel leuk.
Ik zou best nog meer boeken willen lezen en dat is omdat ik het jammer vond dat dit boek uit was.
Ik geef dit boek een 9 omdat ik het een heel leuk boek vindt maar ik heb wel eens iets leukere boeken gelezen.
Hier heb ik ook de verwerkingsopdracht over de recensies gekozen:
Rozemarijn Strubbe zegt:
‘Deze drie elementen – de vriendschap, het overspel en de drugsaffaire – vormen de verhaallijn van het boek en komen uiteindelijk bij elkaar. Toch lijkt het verhaal van de drugsaffaire weinig toe te voegen. Het komt vergezocht over en blijft wat oppervlakkig. Von Bredow had er goed aan gedaan om zich meer te richten op de verhouding tussen Markus en Adrian, en dit verder uit te werken tot een interessante conflictsituatie.’
Ze vind simpel gezegd (en zo gaat het de verdere recensie verder) dat er niet echt een hoogtepunt komt in het boek.
Ik ben het er niet helemaal mee eens, omdat ik juist vond dat je op een gegeven moment echt niet meer wist wat er ging gebeuren en toen kwam alles bij elkaar. En toen had ik dat wel ervaren als een hoogtepunt.
Femke Blekkingh-Muller schrijft:
‘Het had een prachtig boek kunnen opleveren. Had gekund. Als het zeker 100 bladzijden korter was geweest. Het om-elkaar-heen-draaien van Emma en Adrian duurt maar en duurt maar en wordt eindeloos uitgesponnen, terwijl je bij de eerste per-ongeluk aanraking tussen hen al weet dat ze toch wel met elkaar naar bed zullen gaan. De vraag die de spanning er nog een beetje inhoudt, is of Ellinor erachter zal komen. Dan komt er op het laatst het criminele drugsavontuur van Edwin er nog bij, maar dat staat volledig los van Emma’s conflict. Edwins probleem wordt overigens nogal makkelijk opgelost.’
Hier ben ik het wel voor een deel mee eens. Na een tijdje weet je gewoon dat Emma en Adrian iets krijgen. Dat hoeft geen 100 pagina’s te duren. Ik vind alleen dat Edwins drugs probleem een erg goede toevoeging is van het boek. Daardoor wordt Emma op het juiste moment in het boek afgeleid.